NIEUWERKERK – Hij is bezig aan zijn veertiende seizoen in het eerste elftal van derdeklasser SKNWK. Alleen is Remco van de Berge niet meer de onbetwiste basiskracht die hij in de voorgaande seizoenen altijd wel was. Maar de middenvelder/aanvaller heeft er vrede mee, vooral omdat hij zijn ‘heilige voetbalvuur’ stukje bij beetje ziet verdwijnen.
“Sommigen hebben pas diep in de dertig dat ze denken om een stapje terug te zetten. Maar bij mij groeit dat gevoel nu steeds sterker. Ik ben de oudste speler in de selectie en heb een zware baan als operator bij Zeelandia. Daar werk ik veel avonddiensten en kan daardoor niet altijd trainen. En voor mijn spel is training wel essentieel, vooral ook conditioneel. Daarin voel ik de krachten soms wegvloeien en ook de drang om er echt alles uit te willen halen nog. Dus voor mij is het prima als de trainer andere keuzes maakt. Natuurlijk doe ik mijn stinkende best als ik in de basis sta of als wisselspeler word ingebracht. Want er is natuurlijk in het voetbal niks mooiers dan winnen. Dan smaken de biertjes na afloop toch ook net wat lekkerder.”
Alleen dat winnen en broodnodige punten pakken, daar is juist waar het voor SKNWK, de kampioen in de 4e Klasse C van vorig seizoen, nu behoorlijk hapert. “We scoren simpelweg veel te weinig. Het is niet dat we geen kansen krijgen, maar je moet ze wel erin schieten en daarin komen we tekort waardoor het opnieuw spannend wordt of we het gaan redden in de derde klasse. In die veertien seizoenen ben ik drie keer gepromoveerd. De vorig twee keer vlogen we er na één seizoen direct weer uit. Het zou enorm zuur zijn mocht dat nu weer gebeuren. We hebben het nog in eigen hand om de nacompetitie te halen. Dat is het maximale en daar gaan we wel alles aan doen met elkaar. Het doel was om te handhaven en mocht dat lukken is ons seizoen alsnog geslaagd.”
Van de Berge wil in die laatste weken nog proberen er het maximale uit te halen, want hij wil het wel op een goede manier afsluiten. “Ik merk dat het lastiger is voor mij om me op te laden en er alles voor te laten. Ik neig nu meer te kiezen voor andere zaken, een middagje vissen met vrienden bijvoorbeeld. Want het leven bestaat uit meer dan voetbal op prestatief niveau. Ik hoop in de derde klasse te blijven en blijf ook komend seizoen beschikbaar voor de nieuwe trainer Edwin Kriens. Voetballen bij SKNWK blijf ik sowieso doen, het is aan de trainer dan om te bepalen in welke rol of positie.”
Klik op SKNWK voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SKNWK voor meer informatie over de club.
Keurig verwoord hoor realist 🙂
Remco van de Berge: voetbalheld met dorre lont, maar gouden hart
NIEUWERKERK – Remco van de Berge, levende legende van derdeklasser SKNWK, zit inmiddels al veertien jaar in het eerste. Da’s langer dan menig huwelijk in de polder standhoudt. Maar zelfs de beste kaars brandt niet eeuwig, en Remco’s heilige voetbalvlam begint inmiddels meer op een peuk in een natte asbak te lijken.
Hij is de oudste van het stel. Als je het veld op komt en je hoort de jonge gasten fluisteren “Meneer Van de Berge”, weet je: het is tijd om een stap terug te denken. En dat beseft Remco zelf ook. “Ik voel het. Niet alleen in m’n poten, maar ook in m’n kop. Het vuur is aan het uitdoven. Niet in één keer, hoor – het is zo’n lullig waxinelichtje dat blijft knipperen terwijl je denkt dat het uit is.”
Overdag werkt Remco bij Zeelandia als operator. Avondploeg. Niks romantisch, gewoon bakplaten, deeg en donder. “Daarna nog gaan trainen? Dan moet je wel gek zijn. Of twintig.” En hoewel Remco alles geeft als hij speelt – basis of invalbeurt – weet hij ook dat je zonder conditie eerder struikelt over je eigen veters dan dat je een bal fatsoenlijk passt.
Maar ja, winnen blijft het lekkerst. “Vooral die eerste slok bier na de wedstrijd – smaakt beter dan een vakantie in Renesse met 30 graden en geen kinderen om je heen.”
Toch is winnen niet echt SKNWK’s hobby dit seizoen. Ondanks het kampioenschap vorig jaar in de 4e Klasse, lijken de doelpunten nu ongeveer net zo zeldzaam als Zeeuwen met haast. “We creëren wel kansen, maar die ballen vliegen alle kanten op – behalve het doel in. En dan wordt het billenknijpen of we überhaupt in deze klasse blijven.”
In veertien jaar is Remco drie keer gepromoveerd. Twee keer meteen weer gedegradeerd. “Het voelt een beetje als een slecht huwelijk. Je denkt: dit keer gaat het lukken. En na een jaar zit je weer met je koffers bij je moeder.” Maar goed, zolang ze de nacompetitie halen, is er hoop. En hoop, zo zegt men, is de enige doping die in de derde klasse nog legaal is.
Toch is Remco nog niet helemaal klaar. Hij wil het seizoen goed afsluiten. “Het wordt steeds moeilijker om me op te laden. Soms denk ik: ik kan ook gewoon gaan vissen met m’n maten. Geen stress, geen blessures, gewoon een bak bier en de wind door je harses. Da’s ook leven.”
Volgend seizoen blijft Remco beschikbaar voor de nieuwe trainer Edwin Kriens. “Maar of ik dan nog in het veld sta of de bidons mag vullen? Dat zien we dan wel. Ik blijf bij SKNWK – tot ze me eruit dragen of m’n enkel breekt op het kunstgras.”
Een speler met ballen, humor en een hart van goud. Als er een standbeeld komt op het sportpark, moet het van bierkratten zijn. Past perfect.