Hello…Goodbye

Kleinkinderen, die nu voetballen weten meestal niet dat hun opa’s nog meegemaakt hebben dat het voetbal nog maar in de kinder(voetbal)schoenen stond op ’t eiland.
Clubs waren er nog niet zo lang. Door het ongebreidelde enthousiasme in die tijd was er een wildgroei aan clubs op ’t eiland. Samengaan van clubs was toen al aan de orde. Sinoto werd SKNWK, k.v. De Zwaluwen en k.v. De Stormvogels werd ZSC’62 (1962), s.v. Burgh en s.v. Zeemeeuwen werd s.v. DFS (1965).
Er kwam damesvoetbal, G-voetbal, meisjesvoetbal, mini’s kwamen. De ‘voetbal’ was een stabiele sociale factor in het dorp. Nu brokkelt dat langzaam af.

Onder die sportkombinatie SKNWK vielen eerst voetbal, korfbal, volleybal en gymnastiek. Echter er ontstond langzamerhand een afname van volleyballers, korfballers, voetbalsters en van oudere junioren, daarna van senioren en van vrijwilligers. Anno 2014 zijn alleen gymnastiek ( 16 leden naar ik hoorde) en voetbal er nog.
Buurvoetbalclubs, Dreischor en Zonnemaire fuseerden om door te kunnen voetballen evenals MEVO en Zierikzee wat later. In de Westhoek clusterden de clubs hun jeugd (vanaf de C’s) in een aparte nieuwe club. Ouwerkerk en WIK kozen een andere weg.

SKNWK, Ouwerkerk en Duiveland hebben nu van hun leden instemming gekregen verdergaande samenwerking/fusie mogelijkheden nader te onderzoeken en uit te werken.
Dit onderzoek zal zorgvuldig en gedegen moeten gebeuren, waarbij de verschillen in ‘clubcultuur’ een belangrijk gespreksonderwerp dient te zijn. Het op één lijn krijgen, alle neuzen naar één kant te doen wijzen zal een hele opgave worden.
Mocht tot fusie besloten worden dan dient men zich te realiseren dat dit een langdurig, geleidelijk, vaak moeizaam in te voeren proces zal worden. En er zullen mensen afhaken.

Een regel uit het nummer van de Beatles “Hello…Goodbye” zal dan ook regelmatig toepasselijk zijn: “I don’t no why you say goodbye, I say hello…”

jans_column_augustus_2014

Toen m’n oudste zoon in 1983 bij de F-tjes ging voetballen, kon je nog niet naar Radio Schouwen Duiveland luisteren. In ’96 was de eerste uitzending van sport op zaterdag. Daar werd op de terugrit van ’n uitwedstrijd naar geluisterd, want dan hoorde je wat iedereen ‘gedaan’ had. Zelf maande ik m’n passagiers tot absolute stilte als we terugkwamen uit Utrecht van een nascholingscursus op een zaterdag. Even horen wat m’n clubje gedaan had.
Oma’s, opa’s, tantes, ooms, moeders, vaders enz. luisterden naar deze kleurrijke gezellige uitzendingen op zaterdag- en zondagmiddagen. Hoe heeft m’n kind, broer, kleinkind enz. het eraf gebracht dit weekend met z’n club wilden ze vooral horen. Niet alleen hoorde je alles over het voetbal, vrouwen- en G-voetbal , maar o.a. ook alles over korfbal, handbal, volleybal, tennis, tafeltennis, biljarten, atletiek, turnen, schaken, paardensport en zelfs hengelsport. Alle eilandelijke sporten kwamen aan bod.

April 2014 stopte dit programma na 18 jaar plots. Niet omdat er geen kip meer naar luisterde. Nee, door andere oorzaken kon het niet verder. Het zij zo… de sportwereld draait door… maar ’t is doodzonde. Persoonlijk miste ik het gelijk al. Niet meer met een oortje in via je gsm naar Hans en z’n collega’s luisteren lekker in de tuin achter een pilsje of op de terugreis van een uitwedstrijd. De eerste, 18 jaar geleden, en de laatste plaat die Hans draaide in zijn programma was:
Hello.…Goodbye van de Beatles.

Inderdaad iets begint en wordt verwelkomt (…Hello), bloeit op, hoort er bij, heeft een vaste waarde en….barst dan uiteen (…goodbye) of zoals bij de eilandelijke clubs groeien, bloeien, over hun hoogtepunt raken en krimpen, krimpen en dan verandert er veel. Er lopen dan mensen weg bij de clubs, anderen blijven en komen weer anderen bij. Je neemt afscheid van het ene (’t oude, vertrouwde) en het andere (’t nieuwe, onbekende)komt. Dat is evolutie.

Benieuwd ben ik waar m’n kleinkinderen zullen voetballen of op een andere manier in clubverband zullen sporten.

Jan de Jonge, juni 2014.