Bij Schott thuis, in Burgh-Haamstede, weten ze daar alles van. Arons ouders Carel en Coriene zitten achter Schott & Co, een Academie voor Leefstijl, Sport en Vitaliteit. Zij begeleiden sporters, werknemers bij politie en defensie en mensen met gezondheidsproblemen. Hij neemt het fysieke gedeelte voor zijn rekening, zij is een specialiste op het gebied van voeding.

,,Wij zitten altijd boven op de nieuwste ontwikkelingen”, vertelt Carel Schott. ,,Eén van onze doelen is om mensen in hun optimale prestatietoestand te krijgen of zo vitaal mogelijk te laten zijn. We werken daarbij heel veel met DNA-profielen. Het interessante daarbij is dat niet elke gen die je hebt zich automatisch gaat manifesteren. Dat geldt misschien voor 10 procent, maar de andere 90 procent heeft andere factoren daarvoor nodig. Wij bekijken dan welke factoren dat zijn.”

Schott kan onder meer aan iemands DNA zien wat voor spiertype ie heeft, hoe goed-ie tegen melkzuur kan en welke vitamines diegene makkelijk opneemt of juist niet. ,,Zo kun je mensen op maat bedienen.”

(de tekst gaat verder onder de foto)

Terug naar Aron. Bij hem zagen ze dus dat hij wel over snelle spieren beschikt, maar niet de genetische aanleg heeft om het op te nemen tegen de allersnelste 100 en 200 meterlopers. Bij het lopen van een 400 meter komt het meer aan op uithoudingsvermogen en het omgaan met verzuring, wat met de juiste training te verbeteren is. ,,Dat past dus beter bij mij”, zegt de atleet van Delta Sport. ,,Maar daar hoort ook een andere vorm van training bij. Daar zag ik aan het begin wel tegen op. Het is namelijk veel zwaarder.”

Aron Schott deed vorige zomer inspiratie op tijdens de Olympische Spelen van Tokio. Hij zag de Nederlandse estafettemannen Liemarvin Bonevacia, Terrence Agard, Tony van Diepen en Ramsey Angela totaal onverwacht naar het zilver lopen op de 4×400. Min of meer sindsdien is de 400 meter zijn specialiteit. Hij heeft er inmiddels vijf gelopen in wedstrijdverband en er zit een sterk stijgende lijn in. Zijn hoogtepunt was het Nederlands kampioenschap voor studenten, een maand geleden in Wageningen. Met 47,92 seconden – een persoonlijk record – won hij het goud met een halve tel verschil.

,,Dat was Arons piekmoment voor deze zomer”, vertelt Carel. ,,En als hij deze ontwikkeling doortrekt, moet het EK onder 23 jaar in 2023 mogelijk zijn. Misschien niet als individueel atleet, maar wel als onderdeel van de estafetteploeg. Ik denk dat hij er in Tel Aviv bij kan zijn.”

,,De 400 meter is wel een heel moeilijk nummer”, vertelt Aron. ,,Natuurlijk moet je voluit gaan, maar toch moet je je race ook goed indelen. Ook in de laatste 100 meter wil je namelijk nog iets over hebben. Dan moet je door die verzuring heen. Je voelt je benen bijna niet meer en wordt helemaal duizelig. Ik weet dat elke 400 meterloper dat heeft. Je wilt nergens iets laten liggen.”

Om beter met die vollopende benen om te gaan, traint hij heel gericht. ,,Eén van de oefeningen die ik doe is: 200 meter sprinten, dan 200 meter op wandeltempo terug en dan meteen weer 200 meter sprinten… Het is vooral de bedoeling dat ik technisch nog beter word. Het moet wat natuurlijker worden, tot nu toe is het voor mij nog vooral hard werken in plaats van soepel lopen.”

Maar tegelijk zorgt hij dat hij niet overdrijft. ,,Ik let heel goed op mijn herstel. Of ik de volgende dag weer ga trainen, hangt af van of de batterij weer is opgeladen. Daarvoor hebben mijn ouders een apparaatje, de Omega Wave. Ik merk gewoon dat dat heel goed werkt bij mij. Ik heb nooit ergens last van.”

Die Omega Wave bestaat uit een hartslagmeter (zo’n band om je borst) en sensoren op je voorhoofd en hand. Het is een Finse uitvinding die overal in de topsport gebruikt wordt. ,,Veel sporters denken dat ze veel en hard moeten trainen. Totdat ze overtraind raken. Dit apparaatje voorkomt dat”, doceert Carel. ,,Je moet constant blijven kijken of de balans tussen ‘belasting’ – dat is wat je van jezelf vraagt – en ‘belastbaarheid’ – wat je lichaam vraagt – goed is.”

Als het apparaatje aangesloten is, ga je vier tot zes minuten liggen. Het geeft vervolgens aan of de batterij van een sporter weer vol is of niet. ,,Aron heeft maar drie looptrainingen in de week. Van anderen hoor ik dat dat op dit niveau veel te weinig is. Maar hij is nooit geblesseerd en hij gaat met sprongen vooruit. Hij vindt het ook echt leuk om zo met zijn sport bezig te zijn. Als hij vier à vijf weken naar één wedstrijd toe werkt, leeft hij echt als een monnik. Hij is erg geïnteresseerd in die trainingsopbouw en hij wil ook alles weten over zijn eten. Máár als de druk er even af is, laat hij dat strenge ook wel weer los.”

Voor Aron Schott zit zijn outdoorseizoen er sinds Goes on Track min of meer op. Nu is het even tijd voor de ‘vakantiemodus’ en daarna wil hij zich gaan voorbereiden op het indoorseizoen. Ook daarin zijn weer grenzen te verleggen.