door Klaas Verspoor
NIEUWERKERK – Achttien jaar lang was hij het slot op de deur bij het eerste elftal van ‘zijn’ SKNWK, maar aan die periode komt binnenkort een eind. Léon Quik heeft aangekondigd een stapje terug te doen, maar de doelman hoopt nog wel te voorkomen dat zijn ploeg dezelfde weg bewandelt.
SKNWK was drie jaar lang een topper in de derde klasse van het zaterdagvoetbal, maar dit seizoen leeft de club op de slotdag van de competitie tussen hoop en vrees. SKNWK kan zich nog ‘veilig spelen’, een beslissingsduel is evenals de nacompetitie voor promotie/degradatie een optie, maar ook rechtstreekse degradatie is nog mogelijk.
Voor Léon Quik (38), doelman én secretaris van SKNWK, wordt de thuiswedstrijd tegen Heinkenszand wellicht zijn laatste officiële duel in het eerste. Quik debuteerde als zestienjarige onder trainer Bram Coomans in de uitwedstrijd tegen Brouwershaven. Als voetballer welteverstaan. Twee jaar later kwam hij op goal te staan om die plek, schorsingen en blessures uitgezonderd, bijna twee decennia lang niet meer af te staan. “Ik vond keepen altijd al leuk, maar in de jeugd had ik Erik Zandijk voor me als keeper. De ommekeer kwam onder Kees Kommer, in de competitiewedstrijd tegen WIK. Richard Dalebout was toen geblesseerd.”
Zelf kende Quik ook aardig wat blessureleed. “Ik heb voornamelijk problemen gehad met mijn enkels en mijn rechterknie: gescheurde enkelbanden, verzwikte enkels, een gescheurd kapsel en kniebanden verrekt. En natuurlijk mijn laatste vervelende blessure.”
In de uitwedstrijd tegen Krabbendijke, op 30 september 2006, raakte hij ersntig geblesseerd en was hij ruim drie maanden uit de roulatie. “Tegen Krabbendijke kwam ik verkeerd terecht op mijn schouder. Dat leverde spierproblemen op en ook krachtsverlies. Na de wedstrijd tegen Dauwendaele heb ik tegen Adriaan (Nieuwenhuijse, trainer SKNWK) gezegd dat ik er nu echt wat aan moest gaan doen. Met steeds maar doorgaan ging het niet weg.”
Koen de Jonge nam negen duels lang de honneurs waar. In de wedstrijd tegen Nieuwdorp koos de trainer toch weer voor Quik. “Koen heeft het goed gedaan in die periode, maar ik ben wel blij dat ik in ieder geval nog de kans krijg om op deze manier afscheid te nemen.”
In oktober 2006 nam Quik voor zichzelf al de beslissing om in het vierde team van SKNWK, het 35+-elftal zoals hij het noemt, te gaan voetballen. Zijn opvolger zal in eigen gelederen (Koen de Jonge, Marco Roks of Erik de Bruine) worden gezocht.
Dat is echter van latere zorg, want morgen moet SKNWK zorgen dat het niet rechtstreeks degradeert. Het zou voor Quik, die de keeperstrainingen van Gerard Olijhoek persoonlijk het mooiste uit zijn carrière vindt, naast de degradatie uit de tweede klasse een nieuw dieptepunt betekenen. Léon Quik: “Zelf ben ik van mening dat we al blij moeten zijn als we een promotie-/degradatiewedstrijd halen. Ik hoop dat iedereen beseft dat het de allerlaatste strohalm voor ons is. Maar na afgelopen zaterdag (tegen Nieuwdorp) heb ik er eigenlijk wel vertrouwen in.”
Thuis tegen Heinkenszand, dat zelf veilig is, moet zijn team voorkomen dat het afglijdt naar de vierde klasse.
‘Ik hoop dat iedereen beseft dat het de allerlaatste strohalm voor ons is