“Met een juiste instelling, passie en plezier moeten we ervoor zorgen dat we niet nog eens zo op ons donder krijgen.” Deze zin viel te lezen in het verslag van het bekerduel met Duiveland. Bekend is dat de eerste competitiewedstrijden in grote nederlagen zouden eindigen. Met enige realiteitszin en na het debacle tegen Bru (waarin het ontbrak aan de juiste inzet) werd er door de coaches gevreesd voor weer een grote klop. Maar op het fietsje richting Duiveland bleken de koppies goed en ook in de kleedkamer ontstond een sfeertje van “we gaan vandaag lekker voetballen samen”, iets waarvan tegen Bru geen sprake was.
Met Tinus op goal, Lauwe Jan als laatse man, Kiel als voorstopper, de gebr. v/d Cingel op de back, Mars en Rem centraal op het midden, Rho en Djust op de half en Bryan en Kol in de spits begonnen we scherp aan de wedstrijd. Duiveland werd steeds opgejaagd en de gevaarlijkste man van vorige keer, John, zat bij Kiel in z’n zak. De middenvelders en aanvallers haalden al vlug de angel uit de aanval, zodat onze verdedigers maar weinig onder druk kwamen.
Anders dan tegen Bru verliepen de eerste minuten heel goed en je zag het vertrouwen groeien bij de jongens. Ze werden allemaal een kopje groter, een schouder breder en wonnen dan eindelijk eens hun duels. De coaches hadden al wat overleg met de trainers om te kijken naar de fysiek van de jongens, maar in de eerste helft is bewezen dat dat best wel snor zit. Op rechts hielden Rho en Yannick hun grotere, bredere, oudere tegenstanders uit de gevarenzone en aan de andere kant knokten Djust voor iedere bal en bij verovering speelde hij direct de immer vrije Lauw aan of gaf een dieptepass op Rem, dan wel Kol.
Bij 0-0 redde Van de Bar een keer goed en niet veel later had Kol de 0-1 op de slof. Met nog tien minuten te gaan, leek de brilstand de rust worden in gesleept, maar helaas. Nadat Kiel problemen had met z’n achillespees werd hij vervangen door Noël. In de eerste minuut na deze wissel stonden we nog niet goed en daarop kwam de Duivelandse speelmaker voor het eerst echt vrij en stelde een ploeggenoot in de staat de 1-0 te maken. Jammer, zo vlak voor rust.
Met de thee werd alles weer goed en op scherp gezet: Lauwe Jan moest Sjonnie uitschakelen en Noël kwam naast Rem op het midden en z’n 8 mocht niet aan voetballen toe komen. Voorzichtigheid met aanvallen en felheid bij balverlies worden gepredikt. Hoewel de eerste minuten na rust wat onrustig waren en Duiveland ons flink onder druk zette, waren we vanaf de 50e minuut de betere ploeg. Bryan stond lekker diep en Kol steeds op scherp, wachtend op de steekbal. Rem sloot steeds goed aan bij dit tweetal.
Verdedigend zat het ook helemaal toppie. Mars stuurde de boel aan en Pascal, Yannick, Djust en Rho maakten de zijkanten onschadelijk. Alleen door het midden was er soms wat gevaar met Duivelands nr. 10. Het mannetje werd gek toen Rem de Duivelandse goalie omspeelde en de 1-1 maakte, want niet veel daarna sloeg hij een van SKNWK’ers in het gezicht. De scheids die erg goed floot maakte hier z’n enige fout, door de nr. 10 niet weg te zenden, hetzij voor een paar minuten, hetzij een gedwongen wissel…
Na een goede pass van Rem en Kol en een precieze voorzet van die laatste had Bryan (eigenlijk) de 1-2 moeten maken. Eerder kwam Kol een teen te kort om een rolletje van diezelfde Bryan te verlengen en in deze fase had alleen Nieuwerkerk recht op de overwinning. Een klein slippertje in de as en plots was die John weer vrij om een medespeler vrij aan te spelen: 2-1 voor de Kraoien. En niet veel daarna ook nog 3-1. Rem schoot nog van een meter op 25, 30 op de lat en dat was het laatste wapenfeit van deze pot.
Een punt was zeker niet onverdiend geweest en zelfs met drie punten hadden we niets te veel gekregen. Toch zijn het vertoonde spel en de geleverde arbeid een overwinning. Hiermee hebben we laten zien gewoon mee te kunnen met de grote (vaak letterlijk) ploegen. Dit geeft de burger moed. En de coaches ook…
geschreven door: Maurits