Iedere week schrijft Dion van Meel een ode aan de Kelderklasse. Aan onze onvoorwaardelijke liefde voor knollenvelden, harde ballen en bier. Van Meel staat aan de zijlijn en geeft commentaar. ’t Zit ‘m in de details. Deze week: een Ode aan Die Kale,

Mag ik Kale zeggen? Snap als je dat vervelend vindt. Maar ja, je hebt geen haar. Dus. Ja? Goed. Bedankt.

Kale, denk nou niet meteen dat je zielig bent. Oké: dit is nou niet bepaald de tijd van de kale man. Vaandeldrager van het Kale Voetbal, Jaap Stam, vertrok uit Rotterdam omdat z’n frons was gezakt tot aan z’n knieën en hij niks meer zag. Eerste divisie-scheidsie Siemen Mulder zag het vorige week allemaal nog slechter tijdens de wedstrijd Roda JC-NAC in Kerkrade (vroeger stadion Kaalheide, dat je ’t effe weet) en daar kwam deze week nog het nieuws bovenop dat je van lang werken kaal wordt. Het zit jou effe niet mee.

Maar hé: kale kop op!

Er zijn gelukkig ook kale mensen die lekker bezig zijn. Eric Ten Hag met z’n soepel dansende en rijke Ajax bijvoorbeeld. Of Dickie Advocaat (mag je iemand met 3 haren kaal noemen?) die z’n 238e club heeft gevonden. Darter Mighty Mike die nog steeds met scherp gooit. Het kan slechter. Om maar niet te beginnen over alle onderzoeken die (waarschijnlijk door grievende kalende mannen, dat wel) zijn gedaan naar kaalheid, waaruit eigenlijk altijd blijkt dat kale mannen sexier, sterker, dominanter, intelligenter, succesvoller en mannelijker zijn dan mannen met haar. Die stop je toch mooi in je zak, lijkt me.

Voor jouw team ben namelijk jij altijd zoveel meer dan slechts 1 woord. Jij bent De Sloopkogel uit Scharendijke. De Badmuts uit Bavel. De Vleespet uit Veendam. Dion van Meel

Ik snap dat je ooit baalde van je kaalheid. Toen het begon met die inhammen, die kale plek op je kruin steeds groter werd en er langzaam een hele middencirkel met een gestolen middenstip ontstond op je eigen hoofd. Je besloot eigenhandig een einde te maken aan die achteruitgang van jouw haargrens. Zodat niemand meer zag dat je kalend was, maar gewoon kaal. Gek is dat eigenlijk: dat het minder erg is om kaal te zijn, dan kalend.

En toen moest je nog naar de voetbal. Je teamgenoten tegemoet. Hoe vaak ben je die dag alleen al in de kantine en kleedkamer op je hoofd gekust of getetst?

Zo’n voetbaldag lijkt me pittig voor je. Het begint al bij de warming-up. Altijd word jij als eerste aangekeken als je het veld op loopt. Je hoeft niks te doen. Vanwege die kale kop van je wordt al snel over je gepraat. Je ziet die tegenstanders denken: ‘Kut, ze hebben een Kale.’ Die twijfel in hun ogen. Dat onderzoekende. Zou die Kale goed zijn? Zou –ie een lul zijn die iedere tegenstander op z’n pad doormidden zaagt? Of gewoon een lieve teddybeer? Je gaat maar wat bozer kijken. Schreeuwen. Een beetje lomp ballen wegknallen en ‘kut’ roepen. Om maar een beetje angst in te boezemen. Ik snap dat wel.

Dan de wedstrijd. Als je kaal bent krijg je sneller bijnamen in je team, maar die bijnaam voor jou is nooit in één woord te vangen. Voor jouw team ben namelijk jij altijd zoveel meer dan slechts 1 woord. Jij bent De Sloopkogel uit Scharendijke. De Badmuts uit Bavel. De Vleespet uit Veendam. Maar voor de tegenstander niet. Voor hen ben jij altijd maar ‘die Kale.’

‘Dek jij die Kale?’

‘Die Kale is gevaarlijk!’

‘Laat die Kale maar schieten!’

En wil je na de pot eindelijk het veld aflopen op zoek naar rust, word je constant op je hoofd getikt door iedereen, of je ’t nou goed of slecht hebt gedaan, het druppelende en prikkende kalekopzweet in je ogen sijpelend. Jij krijgt geen hand na de wedstrijd maar een pets op je natte kop. Een zachte hand op je achterhoofd. Een paar korte tikjes alsof verdomme je een trommel bent. Jij krijgt nooit een schouderklopje, maar altijd een aai over je kale bol.

Daarom beste Kale, vergeef ons. Voor onze kortzichtigheid en handtastelijkheid. Want je bent meer dan een kale man. Jij bent ónze kale man. Ónze kale. Ónze rots in de branding, al ben je nog zo slecht. Laat ons tetsen, trommelen en kletsen op je hoofd tijdens alle momenten van de dag. Laat ons genieten van die kale bats. Laat ons in de derde helft jou optillen en Seks met die kale zingen. En laat ons samen met jou helemaal kaal gaan.

Want Kale, met jou staan we altijd al 1-0 voor.

Alle Odes zijn te vinden op dionvanmeel.nl