Het plan voor de Tholenaren was mooi: de titel pakken op het eiland, in de eigen streek waar de geel-zwarten nergens populair zijn. Pikant detail: De Witte nam het als inwoner van Sint-Annaland op tegen zijn oude dorpsgenoot Perry Snoep. Samen speelden ze in het eerste van WHS en ook deelden ze de auto, op weg naar de trainerscursus. Nu stonden de voetbalvrienden lijnrecht tegenover elkaar. In de kleedkamer proefde Snoep vooraf al bloed bij zijn team. ,,Tholen mag gerust kampioen worden, maar niet tegen ons.’’ De Witte had op taai verzet gerekend. ,,We wisten dat ze het ons zuur wilden maken en dat kwam uit.’’

De Witte vond wel dat zijn ploeg het onheil over zichzelf had afgeroepen. ,,Ons tempo was veel te laag, vanaf minuut één. Desondanks kregen we genoeg kansen en mogelijkheden. Maar dan moet dat balletje er wel een keer in.’’ Raymond ten Voorden was dicht bij de openingstreffer, bij een vrije trap door de muur die op de buitenkant van de paal eindigde. Matthijs van Stee stuitte van dichtbij op doelman Remco van Dijke en kreeg even later vrije doorgang, nadat twee Smerdiek-verdedigers elkaar bij een hoge bal in de weg liepen. Tot ontsteltenis van de massaal meegereisde aanhang van de Tholenaren schoof de routinier naast.

Onmiddellijk na de pauze werd een kopbal van Auke Bovenberg, uit een van de vele hoekschoppen, ternauwernood van de lijn gehaald. Voor Smerdiek was het een kwestie van tegenhouden, hoewel specialist Niels Lindhout aan de overkant even voor gevaar zorgde met een door keeper David Niepce met moeite gekeerde vrije trap. De Thoolse topscorer Yoeri Boudou kon evenmin het verschil maken. ,,We kregen genoeg kansen en misschien wel veertig corners, maar het lukte steeds niet. Natuurlijk is dit een zware tegenvaller. Nu moeten we de titel in Flupland zien op te halen.’’

Leon de Witte bracht Jarno de Witte als extra spits en probeerde later nog met een driedubbele wissel een overwinning te forceren. Ook supersub Michael Schot, dit seizoen al vaker reddende engel in wedstrijden die op slot zaten, lukte het niet om de bevrijdende goal te maken. Aan de kant keek coach De Witte machteloos toe. ,,Op het laatst stonden alle aanvallers die we hebben in het veld. Steeds zat er een voet of een kop tussen. Elke bal werd door Smerdiek buiten getrapt. Dan kom je ook nooit in je ritme.’’

De met uitbundig geel-zwart vuurwerk begonnen derby ging voor de Tholenaren als een nachtkaars uit. De 0-0-eindstand werd door spelers en technische staf van Smerdiek gevierd als een overwinning. De bezoekers dropen af, een illusie armer. De Witte blijft niettemin geloven in de titel. ,,We hebben vijf punten voorsprong en alles nog steeds in eigen hand.’’